Śmierć nadchodzi zawsze nie w porę. Jej przybycie odbieramy właściwie zawsze jako zaskoczenie, nawet jeśli zabiera osobę w podeszłych latach. A co dopiero, gdy odchodzą osoby w sile wieku albo - co jeszcze trudniejsze do pojęcia - młode czy nawet dzieci?

Kobieta pragnie się podobać innym - i to niezależnie od okoliczności. To dlatego taką przyjemność sprawiają jej zakupy nowych ubiorów i dodatków. To dlatego także płeć piękna potrafi spędzać długie godziny przed lustrem na dopasowywaniu poszczególnych części garderoby czy na makijażu. Każda możliwość pokazania się w towarzystwie wiąże się z cichą nadzieją wywołania choćby jednego błysku podziwu w oku innych. Są jednak takie okoliczności, gdy ta - skądinąd dobra i naturalna - potrzeba musi ulec pewnemu stonowaniu.

Jeszcze kilkadziesiąt lat temu śmierć była niejako naturalnie częścią życia. Ludzie, zwłaszcza na wsiach, ale także w miastach żyli i umierali w swoich domach, często w otoczeniu Najbliższych. Oznaczało to, że fakt śmierci kogoś bliskiego był całkiem jawny, także wobec dzieci, które uczestniczyły w obrzędzie ostatniego pożegnania. To ułatwiało też funkcjonowanie członków danej rodziny w społeczności, w najbliższym otoczeniu. Wiadomo było kto umarł i gdzie - dlatego w dużej mierze udawało się uniknąć niezręcznych sytuacji, słów czy żartów wobec członków osieroconej rodziny.